Fonn: An Paidrín Páirteach
le Gael na nGael
Bhí Gael na nGael ina luí ar leabaidh leis an aicíd seo, ach nuair a fuair sé an chéad fhaoiseamh do dhein sé an laoi so sular fhág sé an leabaidh.
Sin agaibh mo scéal gan bhaos gan mhailís,
Fé mar theagmhaíonn tráth dhom,
Ag caitheamh mo ré is gach lae ar feadh mí
Traochta in anaoibh cráite;
Ar leabaidh go faon sin céim nár thaitíos,
Taobh le fallaíbh bána,
Gan aiteas, gan éacht, gan spéis i bhfastaoimh
Ná im chéird do bheathaíodh ál dom.
Maithidh dom saor má théim ar mearaí
Ag scéith mo dhreachtín gháibhthigh,
Le mairbheacht géag is méara lag-bhríodh
Ná féadaim ceart scríobh láithreach;
Ag casachtaigh ghéir ó thaobh mo scart thíos
Do bhéireann tachtaithe bráid dom,
Mo chreatalach daonna go léir i gcreathaíbh
Le héigean neart gnímh dásacht’.
An mhascalach shéimh mar chéile ghaobh linn
Is dhéin liom taití tráthach,
Is eaglach léi-se tré na cathaidhe
Gur baol gurab aicíd bháis dom-
An t-allas go léir ag teacht ‘na chaisíbh,
Is mo thaobha ar fad síos báite,
Crapaid mo ghéaga i bpéinibh daithí
‘S is féig lag gach snaidhm chnámha liom.
D’athrú, mo léan, mo ghné, go cas críon,
Is ní éistim aistí áthais,
Ní thagann óm béal aon bhréithre clasbhínn-
Sin féith mo rannaíocht tráite;
Má leanann gan faothamh an taom so i bhfad díom
Gléastar mh’aibíd láithreach
Go ndeachainn lem ghaoltha fá chré na gceall mín
Is cé dhéanfaidh glan-laoi báis dom?
Is ainnis an scéal d’fhear céirde mar sinn
Nuair thréigeann ealaíon ghnáthach,
De dheascaibh bheith tréimhse ‘plé le scraistíocht
Gan spré ná teacht puínn fáltais;
Gan talamh gan tréad, gan lao, gan martaíocht,
Gan gléasadh air each faoi ch’ráiste,
Ach go dealbh, má théann mo scéal chun faillí
Muna léir dom dea-ghníomh cáirde.
Le harad-thoil Dé dá dtéinn ón aicíd
Saor gan easpa sláinte,
D’fhanfainn ón scléip do dhéinid gaigí
Ag glaochar hallaíbh tábhairne;
Atharach saoil is méinn ar fad linn,
Is bhéarfainn tacaíocht árd leis,
Gan Aifreann Dé do thréigeadh i bhfaillí
Ná éisteacht an Phaidrín Pháirtigh
Múscraí 